Mieszam w kulturze
Menu
  • Teatr
  • Film
  • Muzyka
  • Literatura
Menu

Lalki też chcą iść do przodu! („Słaby rok”)

Posted on 20 maja 201914 września 2019 by mieszamwkulturze

Studenci IV roku Wydziału Lalkarskiego wraz z reżyserką Martyną Majewską stworzyli zupełnie nową jakość w świecie spektakli dyplomowych. Z serii wad i niedociągnięć systemu edukacji artystycznej oraz ze swoich przykrych doświadczeń zebrali materiał na przedstawienie pokazujące ich siłę i determinację. Poddali bezkompromisowej krytyce to, co było im najbliższe, czyli pułapki współczesnej sztuki, a także problemy absolwentów lalkarstwa.

Wychodząc zwycięsko z niełatwego zadania, jakim było odnalezienie się w tej nierzadko przechylającej się na stronę performansu estetyce studenci udowodnili, że aktorsko mają widzom bardzo wiele do zaoferowania. Tym samym tytuł spektaklu, stał się wyłącznie przewrotną prowokacją, a zarazem mitem obalonym za pomocą świetnych występów całej obsady. Pozbawiając „Słaby rok” fabularnej konstrukcji reżyserka dała aktorom możliwość prezentowania się w scenach, z których każda właściwie mogłaby zostać osobną etiudą. O ile wybrana przez Majewską technika twórcza oraz konstrukcja przedstawienia mocno odbiegają od zwyczajowo przyjmowanych zasad rządzących dyplomami studenckimi, o tyle konieczność zapewnienia wszystkim biorącym udział w projekcie aktorom sprawiedliwie podzielonej uwagi i szansy zaistnienia na scenie zrealizowana została w stu procentach. Z tego samego powodu trudno byłoby kogoś wyróżnić spośród tej grupy – zarówno poszukując osób słabszych, jak i mocniejszych od reszty.

Przez pryzmat pojęcia słabości, przywołanego nieprzypadkowo w tytule, można z powodzeniem analizować spektakl całościowo – jego tematykę oraz formę. Bardzo znamienna jest scena otwierająca „Słaby rok”, w której studenci przywołują własne bądź zasłyszane wypowiedzi oraz zachowania, jakie miały miejsce podczas rekrutacji do szkoły teatralnej. Wszystkie te świadectwa są gorzkie, bo dowodzą przedmiotowego i schematycznego traktowania potencjalnych uczniów, a kiedyś zapewne aktorów. Czytelna jest także krytyka panującego pomiędzy aktorstwem dramatycznym i lalkowym rozłamu oraz gorszego traktowania przedstawicieli tego drugiego rodzaju gry. A „Słaby rok” daje tym wszystkim stereotypowym słabościom mocnego kopa.

Ale spektakl Majewskiej to nie tylko możliwość rozliczenia się przez studentów z niedostatkami systemu edukacji teatralnej – to także szerszy osąd współczesnej kultury, performatyki i sztuki – już nie tylko aktorskiej. W jednej ze scen bohaterowie zwiedzają muzeum, podziwiając kolejne zdumiewające instalacje – wyeksponowaną jako unikatowe dzieło złotą kupę lub żywą rzeźbę, którą tak naprawdę jest stojący na cokole, obnażony aktor. Bezrefleksyjny pociąg artystów do przekraczania granic zostaje w spektaklu bezlitośnie ośmieszony. Twórcy dotykają także wielu innych, równie ciekawych wątków – nielinearna konstrukcja spektaklu pozwala im na to, by kolejne sceny wplatać w bardzo swobodny sposób. Bez problemu znalazło się zatem miejsce dla postaci Janusza Gajosa, jako niedoścignionego wzoru jednego z bohaterów spektaklu, który ma okazję skonfrontować się ze swoim idolem. Na scenie pojawiła się też Carrie Fisher, czyli filmowa Księżniczka Leia z „Gwiezdnych wojen”. Ta postać wprowadziła motyw doświadczenia aktorskiego, które może odbić piętno na całym życiu osoby wcielającej się w rolę. Wizualnie przedstawienie urozmaiciły również filmiki z dziecięcych lat kilkorga studentów. Pierwsze doświadczenia młodych aktorów z kamerą stanowią interesującą perspektywę dla ich dzisiejszych zmartwień – konieczności bycia najlepszym.

„Słaby rok” jest świetny pod względem pracy zespołowej. W procesie twórczym, gdy pomysł na projekt rodził się z improwizacji i osobistych zwierzeń aktorów z pewnością zespołowość była istotna, ale widać także jej siłę na scenie, gdy studenci współpracują ze sobą. Oddanie aktorom głosu było ryzykowne, ale opłaciło się – w autentycznych, nawiązujących do własnych przeżyć monologach i dialogach dyplomanci zaprezentowali się bardzo dobrze – nie potrzebowali do tego klasycznych tekstów czy zgranych ról. Jedną z najistotniejszych refleksji, jakie padają ze sceny jest zwrócenie uwagi na to, że sztuka dostosowując się do nowych czasów bardzo się uwspółcześniła i zrewolucjonizowała – tymczasem lalkarstwo traktowane jest wciąż jako dziedzina niepodlegająca technologicznemu chociażby rozwojowi. Broniąc tak odważnego projektu, jaki zaproponowała w AST Majewska – i robiąc to wyłącznie przy użyciu swojego talentu i aktorskiego warsztatu – studenci udowodnili, że lalkarski dyplom może pod względem oryginalności z powodzeniem dorównać innym rodzajom sztuki.

Akademia Sztuk Teatralnych, filia we Wrocławiu

„Słaby rok”

Spektakl dyplomowy studentów IV roku Wydziału Lalkarskiego

Reżyseria: Martyna Majewska; Muzyka: Dawid Majewski; Scenografia: Anna Haudek; Kostiumy: Artur Mazur; Projekcje: Piotr Bartos; Reżyseria światła: Jakub Frączek; Choreografia: Magda Marcinkowska; Występują: Mateusz Bernacik, Katarzyna Faszczewska, Marta Franciszkiewicz, Kaja Janiszewska, Maciej Kaczor, Zuzanna Kotara, Karolina Marcisz, Martyna Matoliniec, Matylda Matuszak, Joanna Sobocińska, Łukasz Zubrzycki, Samanta Zwolennik

Premiera: 14.04.2019

fot. Dariusz Kozłowski, AFA

[vifblike]



Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

KTO TU MIESZA

Kasia Mikołajewska – to ja dla Was mieszam w kulturze. Przed blogiem były studia na wrocławskim kulturoznawstwie i polonistyce, była długa współpraca z Teatraliami, inne krótsze lub dłuższe recenzenckie doświadczenia (Czas Kultury, artPapier, e-splot, Dwumiesięcznik…). A później przyszedł taki moment, kiedy zapragnęłam mieszać szerzej – nie tylko w teatrze, ale i w filmach, muzyce, książkach – i kompletnie po swojemu. Na co dzień łączę miłość do sztuki ze sztuką przetrwania w korpo i udaję, że to normalna mieszanka. 

KULTURALNE ZAMIESZANIE

Mieszam w kulturze, bo może wcale nie trzeba próbować uporządkowywać tego wszystkiego co się w niej dzieje. Ona nie do końca chce być ułożona i trzeba jej na to pozwolić. Dlatego ja mieszam, a przy okazji podrzucam waszej uwadze to, co z tego wybuchowego miksu uda mi się wyciągnąć. A przede wszystkim – zachęcam do mieszania się do kultury!

W CO SIĘ WMIESZAĆ

 

Szukaj

© 2021 Mieszam w kulturze | Theme by Superbthemes

Używamy plików cookie, aby zapewnić najlepszą jakość na naszej stronie internetowej. Więcej informacji o plikach cookie, z których korzystamy, lub o ich wyłączeniu.settings.

Mieszam w kulturze
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy Overview

This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.

Strictly Necessary Cookies

Strictly Necessary Cookie should be enabled at all times so that we can save your preferences for cookie settings.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.