Wrocławska Offensywa Teatralna wystartowała w trzeciej edycji Festiwalu Dolnośląskich Teatrów Offowych z zadziornym hasłem: „Off nie gryzie. Czas się oswoić”. Przez skuteczne oswajanie organizatorzy zrozumieli zebranie przedstawień różnorodnych w formie i treści, a to z kolei musiało pozytywnie odbić się na atrakcyjności całego przedsięwzięcia. Tegoroczny ZWROT zgromadził więc w programie między innymi interesujący monodram, teatr…
Kategoria: Teatr
Pokaż mi swój kolor, a powiem ci kim jesteś („Chroma. Księga kolorów”)
Derek Jarman w „Chromie. Księdze kolorów” w bardzo poetyckich słowach przeprowadza czytelnika przez świat człowieka, którego śmiertelna choroba okrada nie tylko z czasu, ale i z barw, bo pisząc tę książkę autor tracił wzrok i umierał na AIDS. Kolorystyczne skojarzenia, wykorzystywanie utartych metafor oraz odwoływanie się do wzrokowych doświadczeń czytelnika sprawiają, że tekst jest przejrzysty,…
Patocyrkowy dramat w komiksowych dymkach („Powrót króla”)
Komiksowa oprawa „Powrotu króla”, choć to w teatrze rozwiązanie niecodzienne, bardzo szybko wciąga i przyzwyczaja widza do rządzących nią praw. Tekst Michała Walczaka świetnie funkcjonuje jako wypełnienie rysunkowych dymków, bo wypowiedzi bohaterów są zazwyczaj krótkie, ale dosadne. Postać Michaela Jacksona i jego plany budowy Narodowego Parku Rozrywki służą do żartobliwego opowiadania o polskim mesjanizmie, społecznych…
Wszystko, czego chcieliście od czytania dramatów, ale baliście się poprosić (III Festiwal Dramatu STREFY KONTAKTU)
Performatywne czytanie dramatu przyciąga mnie do siebie przede wszystkim mocą wspomnień – zawsze uruchamia w mojej pamięci przebitki tego, co niegdyś działo się podczas Czynnych Poniedziałków w Teatrze Polskim. Dziś trzeba być czujnym, by wyłapać okazję do posłuchania czytań we Wrocławiu – szczęśliwie Wrocławski Teatr Współczesny daje taką możliwość podczas Festiwalu Dramatu STREFY KONTAKTU. W…
Oswajanie ciemności i wymiana dobrej energii („Motyl”)
Ostatnia w tym sezonie premiera Wrocławskiego Teatru Lalek mogła budzić spore oczekiwania z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze ze względu na osobę reżysera – Marcin Liber debiutuje w teatrze dla dzieci. Drugim bodźcem do snucia wielkich nadziei względem tego przedstawienia była Małgorzata Sikorska-Miszczuk, która wręcz przeciwnie – zachwycała już wcześniej swoją dramaturgiczną pracą dla…
To było chyba po prostu o życiu („MAGNOLIA”)
Przed rozpoczęciem spektaklu „MAGNOLIA” we Wrocławskim Teatrze Współczesnym publiczność wysłuchuje ostrzeżenia, że wymienieni z imion i nazwisk aktorzy (cała obsada) są dziś niedysponowani uczuciowo. Następnie widzowie zostają zaproszeni do świata wykreowanego przez Paula Thomasa Andersona, ale nie w chronologiczny sposób, lecz bezpośrednio w finałowy epizod. Na scenie pojawiają się przebrani w żabie kostiumy bohaterowie, by…
Lalki też chcą iść do przodu! („Słaby rok”)
Studenci IV roku Wydziału Lalkarskiego wraz z reżyserką Martyną Majewską stworzyli zupełnie nową jakość w świecie spektakli dyplomowych. Z serii wad i niedociągnięć systemu edukacji artystycznej oraz ze swoich przykrych doświadczeń zebrali materiał na przedstawienie pokazujące ich siłę i determinację. Poddali bezkompromisowej krytyce to, co było im najbliższe, czyli pułapki współczesnej sztuki, a także problemy…
Rajstopy narzędziem opresji („Poskromienie”)
O czym z przekonaniem i przekonująco opowiadać może zespół, który stracił swoją scenę oraz miejsce zatrudnienia, jego członkowie rozjechali się do różnych miast, a wszystko to w wyniku jednej, odgórnej decyzji, której nie udało się powstrzymać licznymi protestami? Najdosadniej z ich ust wybrzmiewają słowa o poskramianiu wolności – nie tylko tej artystycznej, ale także osobistej…
Katar, komunia i inne jaja („Kazio Sponge Talk Show, odcinek 6”
„To już prawie koniec” – taki podtytuł przedostatniego odcinka „Kazio Sponge Talk Show” może wywoływać różne emocje. Dla jednych będzie to smutna zapowiedź nadciągającego końca cyklu, dla innych – ostatnie ostrzeżenie, by za dwa miesiące wsiąść jeszcze choć na chwilkę na tę karuzelę śmiechu. Niepoprawni optymiści uchwycą się słowa „prawie” i ucieszy ich fakt, że…
Innego końca świata nie będzie (Koncert Galowy „Koniec”)
Różnie można sobie wyobrażać Koncert Galowy wieńczący jubileuszową edycję festiwalu. Na przykład z dużą pompą, feerią barw i broadwayowskim rozmachem. Można też całą widowiskowość zogniskować w rewelacyjnych wykonaniach 18 utworów, które spójnie stworzą wizję postapokaliptycznej rzeczywistości. Przy tym można też zbudować schyłkowy nastrój w tak konsekwentny sposób, by widzów bez cienia nadziei na lepsze jutro…