O jakiej ziemi obiecanej mogliby marzyć bohaterowie „Chłopów”? Część z nich chciałaby zobaczyć szklane domy i wyjechać na zawsze z rodzinnych stron, ale inni mają bardziej lokalne marzenia. U Reymonta życiem mieszkańców Lipiec rządzą następujące po sobie cztery pory roku, porządkujące ściśle wiejski świat. Lipczaki ze spektaklu dyplomowego studentów IV roku Wydziału Aktorskiego też odczuwają…
Proszę o pół tonu głośniej („Cicho/ТИХО”)
Ihor/Igor (Maciej Tomaszewski) pieczołowicie przygotował się na start w nowej szkole. Pierwszy września oznaczał dla niego nie tylko początek nauki, ale przede wszystkim rozpoczęcie próby, z której bardzo chciał wyjść zwycięsko, czyli najchętniej niezauważenie. Przyjeżdżając do Polski z Ukrainy, czując się obcy, inny i niepasujący do rzeczywistości, w którą wkroczył, główny bohater spektaklu „Cicho/ТИХО” marzył…
K jak Komeda, K jak Kumorek i… T jak Trio (Komeda. Perspektywa Nova)
To wspaniałe, że wśród muzycznych inspiracji Magdaleny Kumorek znalazły się kompozycje Krzysztofa Komedy. Równie mocno cieszy fakt, że artystyczne drogi wrocławskiej aktorki i wokalistki skrzyżowały się ze ścieżkami, którymi podąża Tubis Trio. Wypadkową tych zdarzeń jest bowiem fantastyczny projekt „Komeda. Perspektywa Nova”. Wspominana w tytule projektu nowa perspektywa nie ogranicza się tylko do świeżych, odważnych…
Muzyczne odcienie czerni („Mock. Czarna burleska”)
Osiem obsesji rządzi światem Eberharda Mocka, jednocześnie utrudniając i ułatwiając pracę detektywa. Nie można odmówić mu skuteczności w rozwiązywaniu kolejnych zagadek kryminalnych, ale to nie nad tajemniczymi morderstwami pochyla się Konrad Imiela, reżyserując „Mocka. Czarną burleskę”. Spektakl Teatru Muzycznego Capitol to wiwisekcja osobowości głównego bohatera książek Marka Krajewskiego i jego problemów z ustaleniem, czego tak…
Ćwiczenia z nieodwracania wzroku (2. Międzynarodowy Festiwal Open The Door)
Organizatorzy tegorocznej edycji Open The Door nie wyważają otwartych drzwi – zapraszają spektakle już nagradzane i doceniane. Jednak dokonują innego przełomu – konstruując program festiwalu wymuszają na widzach otwarcie się na pewien rodzaj wrażliwości i przyjęcie jej ze strony artystów, którzy bardzo się w swoich występach odsłaniają. Skłaniają także do odnalezienia w sobie czegoś, co…
Lalka spontaniczną prawdę ci powie („Japety – kto to widział?”)
W tym sezonie Kazio Sponge zrobił sobie przerwę, ale widzowie Wrocławskiego Teatru Lalek nie zostali całkiem sami – Child Free czyli scenę dla dorosłych przejęła grupa pomysłowych improwizatorów i lalkarzy. „Japety” to lalki typu muppet, które nie bez powodu nazywane są też pyskówkami, bo ich głównym atrybutem jest skupiająca uwagę publiczności mimika. A pyskowania w…
Władza w rękach ludu i algorytmów („Książę”)
Teatr Polski w Podziemiu pokazał bardzo oryginalne w swej formie teatralne political fiction. Wykorzystując technologie symulacji i cyfrowych analiz twórcy inspirowanego powieścią Niccolò Machiavellego „Księcia” wykreowali drobiazgowo zdefiniowane państwo, by oddać je następnie w ręce widzów. Losy Nikolonii zależą od decyzji podejmowanych w trakcie gry, a każde działanie przynosi określone skutki. Tym razem nikt nie…
Off nie gryzie, ale kąsa (3. Festiwal Dolnośląskich Teatrów Offowych ZWROT)
Wrocławska Offensywa Teatralna wystartowała w trzeciej edycji Festiwalu Dolnośląskich Teatrów Offowych z zadziornym hasłem: „Off nie gryzie. Czas się oswoić”. Przez skuteczne oswajanie organizatorzy zrozumieli zebranie przedstawień różnorodnych w formie i treści, a to z kolei musiało pozytywnie odbić się na atrakcyjności całego przedsięwzięcia. Tegoroczny ZWROT zgromadził więc w programie między innymi interesujący monodram, teatr…
„Byliśmy wzruszeni, że możemy na chwilę naruszyć tę ciszę” (rozmowa z Natalią Grosiak, wokalistką Mikromusic)
W oczekiwaniu na kolejną płytę Mikromusic, na chwilę przed trasą koncertową „Z dolnej półki” rąbka albo i kilku rąbków tajemnicy uchyla Natalia Grosiak. Podczas rozmowy przed występem na wrocławskim Corona Sunset Session wokalistka opowiedziała o festiwalowej energii, okolicznościach nagrywania w lesie i planach zespołu na najbliższe miesiące. Mieszam w kulturze: Zacznijmy od okoliczności, bo spotykamy…
Pokaż mi swój kolor, a powiem ci kim jesteś („Chroma. Księga kolorów”)
Derek Jarman w „Chromie. Księdze kolorów” w bardzo poetyckich słowach przeprowadza czytelnika przez świat człowieka, którego śmiertelna choroba okrada nie tylko z czasu, ale i z barw, bo pisząc tę książkę autor tracił wzrok i umierał na AIDS. Kolorystyczne skojarzenia, wykorzystywanie utartych metafor oraz odwoływanie się do wzrokowych doświadczeń czytelnika sprawiają, że tekst jest przejrzysty,…