Reżyser „Gracjana Pana”, Cezary Tomaszewski, zaprosił widzów Teatru Muzycznego Capitol do świata, gdzie szczęście, wolność twórcza i miłość są najwyższymi wartościami. Startujemy od samego początku – od stworzenia świata i ludzi, którzy następnie trafiają do cudownej sieci. Internet łączy, ale także dzieli, gdy do klawiatury dorwie się hejter, a do zabrania nienawistnego głosu najłatwiej sprowokować…
Kategoria: Teatr
Najważniejsze to nie dać się wyprowadzić w pole („Mojżesz”)
Tomasz Węgorzewski realizując „Mojżesza” przypomina o tym, jak bardzo teatr może być nieoczywisty. We Wrocławiu przydarza się to w ostatnim czasie niezwykle rzadko, dlatego najnowsza propozycja Teatru Polskiego w Podziemiu stanowi na lokalnej scenie pewną egzotykę. W walce o jakość spektaklu za broń łapią aktorzy, wychodząc z tej potyczki zwycięsko i udowadniając, że nie straszne…
Ze śmiercią im do twarzy („Where do we go from here”)
Premiera spektaklu „Where do we go from here” zamknęła obchody 100. rocznicy urodzin Henryka Tomaszewskiego. Przedstawienie wyreżyserowane przez Ewelinę Marciniak otwiera natomiast nowe drzwi dla Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Reżyserka wpuszcza na pantomimiczną scenę słowa, by dać artystom możliwość wypowiadania się nie tylko poprzez ciało, ale i tekst. Choć nadal pozostaje to zdecydowanie bardziej teatr ruchu…
A w Troi bez zmian („Wojownik”)
W wojnie, o której opowiada w swoim najnowszym spektaklu Grzegorz Bral wszyscy są przegrani. Każdy z bohaterów ponosi własne ofiary, a konsekwencje decyzji podyktowanych żądzą władzy czy zemstą spadają na winowajców, ale i na niewinnych. Prezentowany w niemal operowej konwencji „Wojownik” na podstawie „Trojanek” Eurypidesa to gorzka diagnoza bycia uwikłanym w konflikty, które dawno przestało…
Dyplom z Reymonta i sprawy chłopsko-damskie („Chłopi”)
O jakiej ziemi obiecanej mogliby marzyć bohaterowie „Chłopów”? Część z nich chciałaby zobaczyć szklane domy i wyjechać na zawsze z rodzinnych stron, ale inni mają bardziej lokalne marzenia. U Reymonta życiem mieszkańców Lipiec rządzą następujące po sobie cztery pory roku, porządkujące ściśle wiejski świat. Lipczaki ze spektaklu dyplomowego studentów IV roku Wydziału Aktorskiego też odczuwają…
Proszę o pół tonu głośniej („Cicho/ТИХО”)
Ihor/Igor (Maciej Tomaszewski) pieczołowicie przygotował się na start w nowej szkole. Pierwszy września oznaczał dla niego nie tylko początek nauki, ale przede wszystkim rozpoczęcie próby, z której bardzo chciał wyjść zwycięsko, czyli najchętniej niezauważenie. Przyjeżdżając do Polski z Ukrainy, czując się obcy, inny i niepasujący do rzeczywistości, w którą wkroczył, główny bohater spektaklu „Cicho/ТИХО” marzył…
Muzyczne odcienie czerni („Mock. Czarna burleska”)
Osiem obsesji rządzi światem Eberharda Mocka, jednocześnie utrudniając i ułatwiając pracę detektywa. Nie można odmówić mu skuteczności w rozwiązywaniu kolejnych zagadek kryminalnych, ale to nie nad tajemniczymi morderstwami pochyla się Konrad Imiela, reżyserując „Mocka. Czarną burleskę”. Spektakl Teatru Muzycznego Capitol to wiwisekcja osobowości głównego bohatera książek Marka Krajewskiego i jego problemów z ustaleniem, czego tak…
Ćwiczenia z nieodwracania wzroku (2. Międzynarodowy Festiwal Open The Door)
Organizatorzy tegorocznej edycji Open The Door nie wyważają otwartych drzwi – zapraszają spektakle już nagradzane i doceniane. Jednak dokonują innego przełomu – konstruując program festiwalu wymuszają na widzach otwarcie się na pewien rodzaj wrażliwości i przyjęcie jej ze strony artystów, którzy bardzo się w swoich występach odsłaniają. Skłaniają także do odnalezienia w sobie czegoś, co…
Lalka spontaniczną prawdę ci powie („Japety – kto to widział?”)
W tym sezonie Kazio Sponge zrobił sobie przerwę, ale widzowie Wrocławskiego Teatru Lalek nie zostali całkiem sami – Child Free czyli scenę dla dorosłych przejęła grupa pomysłowych improwizatorów i lalkarzy. „Japety” to lalki typu muppet, które nie bez powodu nazywane są też pyskówkami, bo ich głównym atrybutem jest skupiająca uwagę publiczności mimika. A pyskowania w…
Władza w rękach ludu i algorytmów („Książę”)
Teatr Polski w Podziemiu pokazał bardzo oryginalne w swej formie teatralne political fiction. Wykorzystując technologie symulacji i cyfrowych analiz twórcy inspirowanego powieścią Niccolò Machiavellego „Księcia” wykreowali drobiazgowo zdefiniowane państwo, by oddać je następnie w ręce widzów. Losy Nikolonii zależą od decyzji podejmowanych w trakcie gry, a każde działanie przynosi określone skutki. Tym razem nikt nie…